((این داستان واقعیست))
برای انسان نابینا شیشه و الماس یکی است..اگر کسی قدر تو را ندانست فکر نکن تو شیشه ای...او نابیناست((این داستان واقعیست))
برای انسان نابینا شیشه و الماس یکی است..اگر کسی قدر تو را ندانست فکر نکن تو شیشه ای...او نابیناست۳۶
آسمان مال من است...
زندگی...
عشق..
نفس...
نور...
خدا مال من است...
با تمام اینها...
گاه از تنهایی...
دل من می گیرد...
شعله ی پر شرر احساسم...
در خفا می میرد...
ماجرا درد دل یک زن نیست...
انعکاسی است ز بد طینتی این دنیا....
ماجرای بچه آهوی غریبی است ...
که گرگ...
میدراند ز هم اندامش را...
جنگلی تیره به سرکردگی کرکسهاست...
شرح سلاخی گلهای تر است...
*********************************************************
یکشنبه 2 فروردین ساعت 8 صبح از خواب بیدار شدیم...
بعد از صبحانه و انجام کارهامون حدود ساعت ٩:٣٠ وسایل رو جمع کردیم و به سمت روستای تاریخی ابیانه حرکت کردیم...
روستای ابیانه روستایی بسیار بسیار زیباست که حدود 40 کیلومتری نطنز قرار داره...
از اتوبان اصلی تا روستای ابیانه راه پر پیچ و خم کوهستانی زیباییه ولی رانندگی محتاطانه ای رو می طلبه...این جاده پر از جاذبه هاییه که توجه آدم رو به خودش جلب می کنه...
یکی از دیدنی های این جاده وجود قبرستانی با سنگ قبرهای بسیار جالبه....
جوری که من مدتی فقط داشتم به این سنگ قبرها که بعضیهاشون با وجود اینکه تقریباً جدید بودن به سبک و سیاق قبرهای قدیم ساخته شده بودن نگاه می کردم...
نکته قابل توجه دیگه وجود سوراخهای غار مانند (ولی سایز کوچک) که بهشون زاغه می گن وبه تعداد زیاد روی کوههای اطراف جاده بود که برامون سوال شده بود اینها به چه منظور ساخته شدن...(متاسفانه چون نسبتا از جاده دور بودن و ما هم ماشینهای زیادی پشتمون بودن و امکان ایستادن نداشتیم... اینه که عکس ندارم ازشون)
بعدا کاشف به عمل اومد که چون در داخل خود روستا فضا برای ساخت و ساز خیلی زیاد نیست اهالی این غارها رو ایجاد کردن و در واقع یه جایی مثل انبار علوفه ی دام و چوب و هیزم جمع آوری شده است ...این زاغه ها ظاهراً دهانه کوچیکی داشتن ولی عمقشون کم نیست...(این قسمت رو بعدا از تو یکی از سایتها خوندم)
نکات قابل توجهی در ورود به روستای سرخ ابیانه به چشم می خوره...
مثلا اینکه حدود ٩٨ درصد از مردم روستا با سواد هستن و فکر می کنم حدود نیمی از اونها تحصیلات دانشگاهی داشته باشن..
نکته مهم و قابل توجه دیگه اینه که تنظیم خانواده در این روستا به شدت رعایت میشه(که این امر ارتباط مستقیم با همون سطح سواد مردم داره)
نکته جالب دیگه اینه که این روستا کوچه بن بست نداره...
روستای ابیانه تا مدتها به علت دور بودن از مسیر اصلی منزوی بوده و به دلیل همین انزوا بوده که در حال حاضر با اینکه مردم روستا پیشرفتهای فرهنگی قابل توجهی دارن ولی به شدت روی فرهنگ و لباس و لهجه شون تعصب دارن ...
برام جالب بود که تحصیلکرده ترین افرادشون براشون چرخیدن با لباس محلی بین اون همه توریست نه تنها عار نبود بلکه با افتخار این کار رو انجام می دادن و غرور ناشی از این افتخار رو می شد از تو چشمهاشون خوند....پیر و جوون و زن و مرد هم مهم نبود...همه شون همین تعصب رو داشتن...
لباس محلی آقایون و پسر بچه ها شلوار نخی مشکی گشاد و بلند(البته بعضی از اقایون هم لباسی شبیه ردا به تن داشتن) و لباس محلی خانمها و دختر بچه ها پیراهن و شلیته روی زانو و جوراب شلواری مشکی و روسری گلدار بلند که اغلبشون سفید بودن ( خیلی خوشگل بودن...ادم یاد لباسهای زنهای قاجار میافتاد)
نکته مهم دیگه اینکه همه اهالی روستا (زن و مرد و پیر و جوان) به شدت فعال و اکتیو بودن....یعنی حتی پیرزن های ده هم از این زنهای خاله زنک نبودن که بشینن غیبت صغری خانم و کبری خانم رو بکنن...
همه شون سرگرم یه کاری بودن...یا در حال بافت گیوه یا عروسک بافتنی بودن و یا مشغول فروختن کشک و سرکه سیب و سبزیجات محلی یا لواشک( که خیییییییییییلی خوشمزه بود و پشیمون شدیم بیشتر نگرفتیم)
اگر به روستای زیبای ماسوله سری زده باشین متوجه شباهت زیاد روستای ابیانه با ماسوله خواهید شد....
یعنی پشت بام منزل پایین به نوعی حیاط منزل بالاتر محسوب میشه...
یکی از تفاوتهای این روستا با روستای ماسوله رنگ خونه های اینجاست که به علت وجود معدنی با خاک سرخ رنگ در حوالی ابیانه نمای همه خونه ها (حتی خونه های نوساز) سرخ رنگه که زیبایی دلفریبی رو برای توریستها ایجاد کرده....
ابیانه اماکن دیدنی زیادی داره...البته ما چون باید زودتر خودمون رو به اصفهان می رسوندیم نشد همه جاش رو ببینیم...(می گم که کاشان و شهرهای اطرافش خودش یه مسافرت به تنهایی رو می طلبه)..البته خیلی از نقاط دیدنیش یا با روستا فاصله دارن یا اینکه اون موقع بسته بودن...
مثل قلعه تاریخی ابیانه (که در بالای عکس می تونین مشاهده کنین)، دو زیارتگاه در ابیانه وجود داره...یکی مرقد شاهزاده عیسی یحیی و دیگری به نام قدمگاه.
امکانات رفاهی ابیانه هم بد نیست...
هم هتل داره ، هم بانک، هم سوپرهای متعدد....البته اهالی هم در ایامی که توریست زیادن خونه هاشون رو برای اجاره می زارن...
یه نکته جالب هم اینکه شورای اسلامی ابیانه برای اینکه منبع درآمدی برای روستا ایجاد کنه برای ورود به روستا بلیط ورودی قرار داده....یعنی برای ورود به این روستای زیبا هر ماشین باید بلیط ورودی تهیه کنه که فکر کنم (درست خاطرم نیست) قیمتش 500 تومان باشه...
یه اتفاق جالب هم تو ابیانه برامون افتاد...
به محض ورود به ابیانه تازه ماشین رو پارک کرده بودیم و تو پیاده روی سنگفرش و زیبایی به سمت بافت اصلی روستا می رفتیم که دیدیم پسرخواهرم که جلوتر از ما داشت می رفت وایستاد و شروع کرد با یه پدر و پسر شروع به حرف زدن کرد...
آخه شوهر خواهرم هم روابط اجتماعی فوق العاده خوبی داره و امکان نداره ما یه سفر بریم و دوست و آشنای شوهر خواهرم رو نبینیم....یعنی واقعا امکان نداره..
آدم خوب رو همه دوستش دارن...
من و خواهرم تو این سفر تا اینجا تعجب کرده بودیم که عجیبه تا حالا شوهر خواهرم دوست و آشنایی ندیده...
ولی پسرخواهرم اینبار جای پدرش رو گرفت و دوست و همکلاسیش رو دید و شروع به احوالپرسی کرد...خونه دوستش تو این خیابون بود...
ما هم شاخامون زد بیرون که این پدر و پسر چقدر شبیه به هم هستن......خلاصه پدر خانواده و پسر خانواده و مادر خانواده و خاله ی خانواده همه شون اومدن دم در( آخه خونه بابابزرگ دوست خواهرزاده ام اونجا بود)...اصرار پشت اصرار که باید ناهار بیاین اینجا....
ولی راستش هم رومون نمی شد همینجوری ناخونده سر ظهر پاشیم بریم مهمونی(درست هم نبود که تعطیلات اونا رو با مهمون بازی اینجوری خراب کنیم) و هم فرصت چندانی برای موندن اینطوری نداشتیم...
بهشون قول ندادیم و گفتیم تو یه فرصت مناسبتر مزاحمشون میشیم...
حتی برگشتنی هم از پشت خونه شون اومدیم که با دیدن ما باز معذب نشن....
ولی وقتی تو راه برگشت بودیم پدر خانواده که شماره موبایل شوهر خواهرم رو گرفته بود بهش زنگ زد و وقتی شوهر خواهرم گفت از روستا اومدیم بیرون ..گفت چرا نیومدین؟شوهر خواهرم گفت الان شما و خانم بچه ها اومدین تعطیلات ..درست نبود ما سر زده مزاحم بشیم و تو زحمت بیافتین...یه فرصت دیگه خدمت می رسیم....
دوست جونای گلی که قصد سفر به ابیانه رو دارین حتما حتما حتما یادتون باشه یا کاشان بنزین بزنین یا اگر از اون سمت دارین میاین تو نطنز بنزین بزنین....
ما کاشان بنزین نزدیم به این هوا که تو اتوبان حتما پمپ بنزین داره(که البته فکر زیاد جالبی نبود)....
ولی تو اتوبان کاشان -اصفهان دریغ از یه پمپ بنزین...خدا نصیب نکنه...اتوبان به اون مرتبی هییییییییییچ امکاناتی نداشت...نه یه پلیس راهی...نه پمپ بنزینی...نه یه خونه ای ...نه مغازه ای...نه امدادی....هیییییییچچچچچی...
خلوتی اتوبان هم ما رو یاد جاده کارتون road runner مینداخت....
یعنی اگر بنزین تموم می کردیم حسابمون با کرام الکاتبین بود....انقدر دعا و سلام و صلوات تا بالاخره ساعت 3:20 بود که آخر اتوبان به یه پمپ بنزین رسیدیم...
فکر کنم با آخرین قطره های بنزین رسیدیم اونجا...
اوووووووف...
همه مون ..علی الخصوص شوهر خواهرم یه نفس راحت کشیدیم...
بعد از شاهین شهر هم ناهار رو خوردیم که خیلی چسبید....
ساعت 5 بود که به اصفهان رسیدیم...
از همون ورودی شهر ترافیک خیلی سنگین بود که نشان دهنده تعداد زیاد مسافرا بود.
اول به پل خواجو رفتیم...حیف که زاینده رود در حال خشک شدنه...من چند سال قبل هم اصفهان رفته بودم(سال 75) و اون موقع زاینده رود خیلی پر آب و زیبا بود....مخصوصا شبهاش که فوق العاده بود....ولی امسال عید یه قسمت که کاملا خشک شده بود و یه قسمت هم آب خیلی زیادی نداشت ..در واقع سعی کرده بودن اب رو برای قایق سواری یه جورایی متمرکز کنن....
نزدیک پل خواجو بستنی فروشی خیلی خوبی هست به اسم بستنی سرای مشتاق که مشتریهای زیادی هم داره ...اونجا یه بستنی فالوده خیلی عالی خوردیم...
یه موضوع جالب اینه که با اینکه گفته بودیم خودمون رو در قید و بند جا قرار نمی دیم و اگر جایی هم واسه موندن پیدا نشد چادر می زنیم و می مونیم ولی هیچ جا بدون جا نموندیم...اونایی که می خواستن تو ستاد اسکان شهر اصفهان بمونن باید از قبل اینترنتی ثبت نام می کردن و برای همین هم جا نبود...
با این حال شوهر خواهرم گفت شما یه گشتی این دور و برا بزنین تا من برم یه سوالی بکنم اگر جا نبود فکر دیگه ای می کنیم...
ولی جا بود اونم چه جایی...یکی از روسای آموزش و پرورش اونجا که خودش یه جا رو رزرو کرده بود گفت من امشب نیاز ندارم...چون از شوهر خواهرم خیلی خوشش اومده بود گفت من دوست دارم جای خودم رو بدم به شما......یه امشب مهمون من باشین....
خلاصه جای رزروی ایشون در دبیرستان منشئی با کلیه امکانات رفاهی از قبیل حمام و سرویس بهداشتی و ....نصیبمون شد....
بعد از تحویل گرفت جا و جا به جا کردن وسایل برای شام به پیتزا 222 رفتیم که انصافا خیلی عالی و تمیز بود...همه ی مراحل پخت جلوی چشم مشتری انجام می شد...
همه مون خیلی خسته بودیم و بعد از شام برگشتیم و بعد از انجام کارامون و مسواک زدن (این کار تقریبا تو خواب انجام شد) رفتیم که غش کنیم...
دوشنبه 3 فروردین صبح زود من و خواهرم بیدار شدیم..از پنجره کوه صفه پیدا بود...
بعد از تماشا کردن منظره کوه به حمام رفتیم و کارهامون رو انجام دادیم و بعد از صبحانه هم بقیه کارها رو انجام دادیم و ساعت 12:30 وسایل رو جمع کردیم و اتاق رو تحویل دادیم و حرکت کردیم به سمت میدان نقش جهان...قصد نداشتیم زیاد اصفهان بمونیم و می خواستیم بیشتر به شهرهایی برسیم که قبلا ندیدیم...واسه همین از دیدن خیلی از اماکن تاریخی که قبلا دیده بودیمشون فاکتور گرفتیم...مثلا مسجد امام و مسجد شیخ لطف الله ...رو دیگه نرفتیم که ببینیم...
میدان نقش جهان رو گشتیم ....و عالی قاپو رو هم به زور و هر جور بود دیدیم...آخه خیلی شلوغ بود و تو راه پله های باریک و مارپیچش گیر افتاده بودیم...
عالی قاپو در زمان شاه عباس اول (صفویه)ساخته شده و در زمان جانشینانش (مثل شاه عباس دوم )تغییراتی درش بوجود اومده و یه سری چیزا بهش اضافه شد.
عالی قاپو مرکب از دو کلمه (عالی) و (قاپو) است که به معنای <<درگاه بلند >>یا <<سردر بلنده>>
البته بعضی هم می گن وقتی شاه عباس در نقره ای رو برای حرم حضرت علی(ع) می بره و نصب می کنه در قبلیش رو به عنوان تبرک میاره و تو عالی قاپو نصب می کنه....یعنی بعضی می گن این لفظ در واقع (علی قاپو ) بوده...
عالی قاپو دارای 5 طبقه است(البته من جایی 7 طبقه هم خوندم)
یکی از ویژگیهای منحصر به فرد <<عالی قاپو>> تالار موسیقیشه که جامها و اشکالی که در سقف و دیوارها قرار گرفته هم باعث زیبایی می شده و هم اینکه وقتی نوازندگان می نواختند از انعکاس اصوات مزاحم جلوگیری می کردن...
برای درشکه سواری هم صف بود به چه درازی....آخر صف نوبت گرفتیم و جامون رو سپردیم به یه پیرمردی که جلومون بود(شاید 70 سال یا بیشتر داشت)....ایشون هم گفت حتما حواسم هست!!!!!
ولی وقتی برگشتیم و اون آقا رو یافتیم دیدیم داره با یه خانمی به شدت لاو می ترکونه( خانمه فامیلش نبود.تازه با هم آشنا شده بودن 
) ...
گفتیم نوبتمون رو سپرده بودیم بهتون..خاطرتون هست؟گفت این خانم پشت منه....بعد از این خانم هر جا خواستید می تونید وایستید!!!!!!!!به به !! به به !! شمام بـــــــــلــــــه؟!
ممنون از اینکه رخصت دادین بعد از شما و این خانم هر جا دلمون خواست وایستیم!!!اونم با این خیل عظیم جمعیت که منتظر بودن شست پامون رو بزاریم تو جایی از صف که نوبت نگرفته بودیم....واقعا نمی دونیم چطور باید از این همه محبتتون قدردانی کنیم؟!
این بود که با گفتن یه جمله (( براتون متاسفم)) به اون آقا...عطای درشکه سواری رو به لقاش بخشیدیم...
گفتیم بریم سمت چهل ستون....
خوب مادر ما خیلی وقت پیش اصفهان بودیم...یادمون نبود چی دقیقاً کجا بود....تو اون ترافیک از یه افسری سوال کردیم می خوایم بریم چهل ستون چطوری باید بریم؟!
نامردی نکرد و یه جوری آدرس داد که دوباره برگشتیم سر جای اولمون
واقعا اصفهان ترافیک وحشتناکی داشت...یعنی ما بیشتر این مدت رو تو ترافیک بودیم...
البته شهر بسیار قشنگ و تمیزیه و فکر نمی کنم روزای دیگه سال انقدر بار ترافیکیش سنگین باشه و طبیعیه که تو نوروز خیل مسافران مشتاق برای دیدن این شهر تاریخی و زیبا به سمت این شهر سرازیر بشن...(دوست جون اصفهانیام روزای دیگه سال هم همینطوری ترافیک سنگینه؟!)
خلاصه 2 ساعتی با راهنمایی گرانبهای پلیس محترم!!! در ترافیک زیبای خیابون ناهار نخورده و غش کرده از گرما سرگردان بودیم و بالاخره چهل ستون رو یافتیم...هورااااااااااااالبته شوهر خواهرم هم از خجالت پلیسی که در نهایت ادب!!!! تخمه می خورد و پوستش رو پرت می کرد و مسافران محترم رو سر می دووند در اومد
(بعدا فهمیدیم بعضی از پلیسهای این شهر <نه همه شون>بیشتر مسافرها رو به همین قشنگی راهنمایی کرده بودن...فکر کنم از مردم عادی سوال می کردیم بیشتر جواب می گرفتیم)
به چهل ستون که رسیدیم و پامون رو هنوز داخل نزاشته بودیم که دیدیم دعوا شد چــــــــــه دعوایی...بزن بزن...
یه آقایی با کت و شلوار و بی سیم یه جوون رو گرفته بودو با خودش می برد...یه سری هم با یه سری دیگه داشتن دعوا می کردن...کاشف به عمل اومد...یه خانواده بسیار پر جمعیت (اونایی که اونجا بودن 20 نفری بودن ) زحمت کشیده بودن و با دوز و کلک فراوان فقط 4 عدد بلیط ابتیاع کرده بودن....خلاصه نمی دونم وقتی وارد محوطه شده بودن دستشون چطوری رو شده بود...اول آقا کت و شلواریه خواسته بود محترمانه حلش کنه که با پررو بازی طرف مقابل حل نشده بود و کار به خشونت کشیده شده بود...
به به !!!!!!چه استقبال گرمی....
یه کم که دعوا فروکش کرد تازه وقت کردیم یه نگاهی به دور و برمون بندازیم...
واقعاً زیبا بود....
تابلوی معرفی چهل ستون رو خوندیم و وارد موزه شدیم...
یه گوشه موزه رو هفت سین سنتی و زیبایی چیده بودن...
نقاشیهای زیبای رو دیوار چشم هر بیننده ای رو مدتها خیره می کرد....
این نقاشیها در اصل به چند گروه تقسیم شدند.گروه اول رو منتسب به گروهی می دونن که شاگردان رضا عباسی بودند .در واقع بر این عقیده هستند که استاد رضا عباسی طرحی رو شروع می کرده و شاگردانش اون رو ادامه می دادن.
گروه دوم رو منتسب به نقاشان اروپایی و به سبک اروپایی می دونن و گروه سوم احتمالاً متعلق به آقا صادق اول هستش که در تاریخ 1210 ق به نام صادق الوعد امضا شدند.
فقط من موندم زنهای بدهیکل اون دوره اگر همون شکلی بودن که تو نقاشی کشیده شدن چطوری دل شاههای اون زمان رو می بردن و هر شاه کلی زن داشته؟!اگر شاههای اون موقع باربیهای الان رو می دیدن چند تا چند تا زن می گرفتن؟!
عتیقه هایی هم که اونجا قرار داشتن مثل کلاه منسوب به شیخ صفی الدین و پیه سوز قرن 5 ه.ق جالب بود...(شیخ صفی الدین اردبیلی از اجداد صفویان بوده و به دینداری و پاکدامنی مشهور بوده )
بعد از بیرون اومدن از فضای چهلستون رفتیم ناهار خوردیم و تصمیم گرفتیم بساط چای و کافی میکس و هله هوله رو برداریم و بریم کنار سی و سه پل...
این کارم کردیم...ولی دریغ از یه لحظه که بشه ثابت ایستاد و چیزی خورد...هوا خیلی سرد بود و نمی شد جایی اتراق کرد و فقط تونستیم بگردیم...
بعد چون تعداد عکسهامون زیاد شده بود و ترسیدیم یه وقت پاک بشن رفتیم کافی نت صفا که نزدیک سی و سه پل هستش و عکسها و فیلمها رو روی CD ریختیم.
بعد شام گرفتیم و با اصفهان خداحافظی کردیم و به سمت شهرک بهارستان که در 10 کیلومتری اصفهان قرار داره حرکت کردیم.
ستاد اسکان وقتی فهمید مسیر حرکتمون به سمت شیرازه دبیرستان دخترانه فرهنگ رو در این شهرک (که سر راه سفرمون بود )برامون در نظر گرفته بود....
راستش آنقدر خسته بودیم که فقط تونستیم شام رو بخوریم و کارهای شخصیمون رو انجام بدیم و غش کنیم...
البته یادم میاد هوا به شدت سرد بود و تا رسیدیم اونجا یه خانم چادری رو تو حیاط دیدیم (از مسافرین بود) که از اونجا داشت تلفنی صحبت می کرد و برای مادرش گریه و زاری می کرد که شوهرم پدرم رو داره در میاره....اصلا مسافرت بهم خوش نگذشته..شوهرش هم از اینطرف هی می گفت...خانم...نگرانشون نکن...چرا شلوغش می کنی؟!بعدم گوشی رو خودش گرفت و شروع کرد به حرف زدن(به خدا من گوش واینستاده بودم انقدر بلند بلند حرف می زد و گریه می کرد که نیاز نبود گوش وایستی)به نظرم بدترین کار ممکن همین بود...من تو اون مسافرت به اون وحشتناکی که داشتم هر وقت هر کس زنگ می زد و ازم می پرسید می گفتم خیلی بهمون خوش می گذره... خوب مادر پدرت که نمی تونن پاشن بیان اونجا ببینن کی راست می گه...فقط نگران می شن ....
ادامه دارد....
*********************************************************
پ.ن.۱ :میلاد مسعود حضرت مهدی (ع) و این عید بزرگ رو به همگی تبریک می گم...
خبر آمد خبری در راه است
سرخوش آن دل که از آن آگاه است
شاید این جمعه بیاید....شاید
پرده از چهـــره گشـــاید ......شـاید
پ.ن.۲: :این لینک رو حتماً ببینین ....دیدنش خالی از لطف نیست.
پ.ن ۳: عکسهای بیشتر رو در ادامه مطلب قرار دادم.
پ.ن.۴ : مناجات نامه :
الهی ، من از گدایان سمج درس گدایی آموختم...
الهی ، اگر تقسیم شود به من بیش از این که دادی نمی رسد((فلک الحمد))...
الهی ، چگونه ما را مراقبت نباشد که تو رقیبی و چگونه ما را محاسبت نباشد که تو حسیبی...
الهی ، حق محمد و آل محمد بر ما عظیم است ((اللهم صل علی محمد و آل محمد))...
ادامه مطلب ...۳۵
کاش می دانستیم...
زندگی با همه ی وسعت خویش ...
محفل ساکت غم خوردن نیست....
حاصلش تن به قضا دادن و پس مردن نیست....
زندگی خوردن و خوابیدن نیست...
اضطراب و هوس دیدن و نادیدن نیست ...
زندگی جنبش و جاری شدن است...
زندگی کوشش و راهی شدن است...
از تماشاگه آغاز حیات....
تا به جایی که خدا می داند...
**********************************************************
قرار بود مامان و بابا و همسفرانشون یکشنبه ٢۵ اسفند برگردن ولی چون طوفان شن شده بود و پروازها لغو شده بود ،ناچارا از راه زمینی برگشتن و دوشنبه ٢۶ رسیدن ترمینال غرب.
با خواهرم و برادرم رفتیم دنبالشون.بنده خداها از بس پاهاشون آویزون مونده بود ورم کرده بود.
تو مدتی که مامان و بابام نبودن با خواهرم کل خونه رو ریخته بودیم بیرون و یه خونه تکونی اساسی کرده بودیم.
اینه که وقتی مامان و بابام برگشتن کار خاصی جز خریدای عید نداشتیم.
می خواستیم بریم سفر.یعنی از قبل حرفش شده بود.
ولی چون سفر کربلای مامان اینا دقیقا قبل از عید انجام شد و برگشتشون کمی با سختی همراه بود دیگه نمی تونستن باز برای یه مسافرت طولانی تو ماشین بمونن و اذیت می شدن.
این اولین سالی نبود که سال تحویل خونه نبودیم...البته سری قبل سال تحویل تو جنگل زیبای آب پری هفت سین پهن کرده بودیم و همه خانواده ( به جز برادر بزرگم و خانمش و دخترشون که مکه بودن و پسر کوچکشون که از طرف مدرسه اردوی جهادی رفته بود) بودن...
ولی امسال فقط ۴ نفر بودیم...اونم بدون مامان و بابام (که در این مورد اولین سال بود که این اتفاق میافتاد)..
ما می خواستیم تو این مسافرت اصلا در قید و بند جا و مکان و هتل و خونه نباشیم و هر جا خوشمون اومد بمونیم و دیدن کنیم.
قبلا جا و مکانمون رو از قبل تعیین می کردیم و بعد می رفتیم..اولین بار بود به این شیوه می خواستیم سفر کنیم و چون بقیه بچه های کوچیک داشتن نمی شد پیش بینی کرد چی در انتظارمونه و ممکن بود سختشون باشه .اینه که فقط من و خواهرم و شوهر خواهرم و پسر خواهر همسفر شدیم.
واقعا بعد از اون دوره ی سخت و چیزی حدود یکسال دادگاه رفتن و اومدن و تحمل استرسهاش به یه سفر فارغ از هر چیز احتیاج داشتیم...
چون خواهرم هم این مدت همراهم بود و از همه ی راحتی هاش تو این مدت زده بود، شرایط برای اونم همینطور بود.
مهمترین عنصر از نظر من برای داشتن یک سفر خوب و دلچسب داشتن همسفرای خوب و دلچسب و پایه است که من داشتم و همسفرام از هر لحاظ پایه بودن...
می خواستیم تهران نباشیم...حالا هر جا شد می ریم....یعنی فقط تعیین کردیم این بار سمت جنوب می ریم...ولی اینکه از کجا می ریم و کجا می مونیم و چه کار می کنیم رو اصلا تعیین نکردیم...چون بازم برنامه ریزی کردن در قید و بند قرارمون می داد...حالا بعدها بهتون می گم تا چه حد بی محابا سفر کردیم...
همسفری که مدام غر(قر) بزنه یا فقط به فکر آسایش و آرامشش باشه و سفر رو به کام بقیه تلخ کنه به نظرم بدترین بلاست...به هر حال سفر در بهترین حالتش هم سختیهایی رو به همراه داره...
پنجشنبه ٢٩ اسفند رفتیم فلکه اول صادقیه که طبق معمول هر سال ، دست فروشا خیابون رو قرق کرده بودن و جنساشون رو وسط خیابون حراج کرده بودن....
خریدای باقی مونده هفت سین و یه سری خریدای دیگه هم کردیم و اومدیم خونه...هفت سین مامان اینا رو چیدیم و آخر شب خواهرم اینا رفتن و قرار شد که فردا صبح برم خونه شون و از اونجا حرکت کنیم...
صبح روز سی ام ساعت ۶ از خواب بیدار شدم و کارهام رو انجام دادم و بعد از صبحانه مامان و بابام من رو رسوندن خونه خواهرم و کمی پیشمون موندن و بعد از تبریک پیشاپیش عید روبوسی کردیم و خداحافظی کردن و رفتن.
ما ساعت ١٠ حرکت کردیم و مسیر ١٢٠ کیلومتری تهران تا قم رو طی کردیم ...کوههای زیبایی تو اتوبان هست که قبلا خیلی بهشون توجه نکرده بودم...اینم یه عکس از این کوهها .... ساعت ١٢:٣٠ رسیدیم قم...
می خواستیم بریم زیارت که یاد یه موضوع خیلی مهم افتادیم و علت شلوغی بیش از حد خیابونها رو متوجه شدیم...
بله اونروز جمعه بود...ما هم سر ظهر رسیده بودیم....یعنی دقیقا موقع نماز جمعه و به همین علت اصلا جای پارک برای ماشین پیدا نمی شد.
اینه که از دور به حضرت سلام دادیم و تصمیم گرفتیم بریم کاشان.
از قم تا کاشان مسافت ١٠٠ کیلومتره و ما ساعت ٢:٣٠ رسیدیم به کاشان.
راستش فکر نمی کردم از کاشان انقدر خوشم بیاد...
انقدر خوشم اومده که دلم می خواد یه بار فقط مخصوص این شهر و همه ی شهرهای اطرافش برم ...اماکن دیدنیش انقدر زیاده که خودش یه مسافرت اساسی به این شهر و شهرهای اطرافش رو می طلبه...
کاشان شهر منظمیه که مسافر هر جای این شهر بایسته مطمئنا اماکن دیدنی شهر رو (که کم هم نیستن ) گم نخواهد کرد...
یعنی از هر نقطه شهر یه عالمه تابلوی راهنما(دقیق) برای راهنمایی مسافر وجود داره(این خصوصیت رو تو همه شهرها نمیشه دید)
خونه هایی توی کاشان هستن بعضیهاش فوق العاده بزرگ و مجلل و زیبا بودن....
این یه نمونه اش...(البته این عکس فقط یه قسمت خونه رو تونسته نشون بده)
چون شوهر خواهرم فرهنگیه گفتیم شاید بتونیم از طریق ستاد اسکان اقدام کنیم...
و به این ترتیب ٢ شب مهمون یه دبیرستان خیلی بزرگ شدیم که در نوع خودش تجربه بسیار بسیار بسیار جالبی بود...
کلاسها فرش شده بودن و من بعد از مدتها دوری از درس و مدرسه به این ترتیب وارد یه کلاس درس شده بودم...
دانش آموزان روزی که مدارس تعطیل می شد برای مسافرین نوروزی روی تخته تبریک نوشته بودن و ما هم کلی گچ بازی کردیم و جوابشون رو دادیم...
از لحاظ امکانات هم بد نبود...سرویس بهداشتی...آشپزخونه و گاز و یخچال و تلویزیون و هفت سینی که هر چند خیلی مجهز نبود ولی احساس خوبی رو ایجاد می کرد...
از حیاط بسیار بزرگ دبیرستان هم به عنوان پارکینگ ماشینها استفاده می شد...
یه نکته خیلی مهم که تو سفرمون دیدیم این بود که وسعت مدارس شهرستانها نسبت به تهران خیلی بیشتره و تو تهران به ندرت من چنین مدارس بزرگی رو دیدم...
وسایل خواب هم که خودمون آورده بودیم...
تا کمی جابجا شدیم و کارامون !!!!!رو انجام دادیم سال تحویل شد....
مسافرهایی که اونجا بودن همه به هم تبریک گفتن....
به مامان اینا و بقیه زنگ زدیم و تبریک گفتیم و جاشون رو خالی کردیم...
بعد هم ناهارمون رو خوردیم...
اونروز همه اماکن تاریخی بسته بود و قرار شد یه گشتی تو شهر بزنیم و از فردا شروع به دیدن کنیم....
شب بعد از شام ،شوهر خواهرم رفت که بخوابه و من و خواهرم و پسرش رفتیم وکمی تو بوستان کتاب که روبروی دبیرستان بودیم قدم زدیم و بعد پسرش خوابید و ما هم بعد از کلی حرف زدن با اینکه خوابمون نمیومد رضایت دادیم بخوابیم...
١ فروردین سال ١٣٨٨ از خواب بیدار شدیم و صبحانه خوردیم و بعد از انجام کارهامون به سمت دیدن اماکن دیدنی حرکت کردیم...
اول تصمیم گرفتیم بریم سمت خونه های تاریخی....تو کاشان خونه های تاریخی زیادی وجود داره...مثل خونه بروجردیها، عامریها، طباطباییها ، عباسیان، احسان و ....که تو این سفر فقط به دیدن دو تا از این خونه ها یعنی بروجردیها و عامریها اکتفا کردیم...
در حالیکه دنبال جای پارک برای ماشین می گشتیم به یه باروی بزرگ برخوردیم به نام باروی دارالمومنین کاشان که متعلق به دوران سلجوقی بود ولی خیلی مهجور افتاده بود و بهش رسیدگی چندانی نشده بود...
این برج در اواسط قرن پنجم هجری توسط یکی از ثروتمندان عهد سلجوقی به نام خواجه مجدالدین ابوالقاسم کاشانی به منظور محافظت از شهر و مردم در برابر هجوم دشمنان ساخته شده ...
بعد خونه بروجردیهای کاشان رو دیدیم ...
این خونه متعلق به حاج سید حسن بروجردی از تجار نطنزی بوده که ساکن کاشان بوده و در نیمه دوم قرن ١٣ ساخته شده (چیزی حدود ١٠٠ سال پیش)...
نقاشیها و گچ بریهای بی نظیری که داره زیر نظر استاد کمال الملک انجام شده و معمارش هم استاد علی مریم کاشانی بوده...
تو خونه بروجردیها نمایشگاه جالبی از اسناد قدیمی هم برگزار شده بود...مثل قباله های قدیمی ازدواج و هزینه های کفن و دفن و ....
این یه نمونه قباله ازدواج....(به میزان مهریه دقت کنید که تو اون زمان به نظرم خیلی زیاد بوده)(فکر کن ... مثلا اگر قرار بود مهریه منم اینطوری باشه دودو باید یه ماده گاو میاورد اجرای احکام دادگاه تحویل می دادو برادرش هم به جای اینکه پاکت سکه ها رو محکم بغل کنه باید گاوه رو بغل می کرد
)
اینم یه نمونه از هزینه های کفن و دفن ...( حتی هزینه تنباکو و سدر و کافور و...هم محاسبه شده)
بعد از خونه بروجردیها به خونه عامریها رفتیم....
خونه عامریها یکی از بزرگترین خونه های تاریخی شهر کاشان محسوب میشه و قدمتش به دوران زندیه بر می گرده...البته در دوران قاجاریه هم بناهایی بهش اضافه میشه...
این خونه حدود ٨۵ تا اتاق داره و ٧ تا حیاط که دوتا از این حیاطها اصلی هستن و خیلی هم بزرگ هستن...
همه حیاطها دارای حوض هستن که در تابستون مورد استفاده قرار می گرفته...
بادگیر خونه عامریها بلندترین بادگیر بین بادگیرهای خونه های کاشانه...
(من به خواهرم می گفتم چطور اون موقع بدون برق تو خونه های به این بزرگی که پر از جرات می کردن زندگی کنن...چون هر چقدر هم جمعیت زیاد باشه بازم وسعت خونه به حدیه که جمعیت به چشم نمیاد )
نکته قابل توجه در ساخت خونه ی عامریها تفکیک حمام های زنانه و مردانه بود.
(عکسهای تکمیلی خونه عامریها در ادامه مطلب)
بعد از دیدن خانه عامریها به سمت تپه های سیلک(sialk) رفتیم...
این تپه ها در نظر اول توی یه شهر گرمسیر مثل کاشان تپه های بی آب و علفی هستن که ارزش دیدن ندارن...برای همین مردم زیاد تمایلی برای رفتن به این مکان از خودشون نشون نمی دن...(از شما چه پنهان بار اول ما هم همین فکر رو کردیم)
ولی بعد که می ری و می بینی اینجا مهد تمدن بشری بوده و اولین تمدنهای بشر در روی کره زمین (8000 سال پیش ) تو همین ایران خودمون صورت گرفته و انسانهایی که یه زمانی اینجا زندگی می کردن سعی می کردن با تهیه ابزار برای خودشون راحتی به ارمغان بیارن و علاوه بر اینها حتی زنهاشون از وسایل تزیینی هم برای آراستن خودشون استفاده می کردن(اینی که می گم مال 100 سال یا 200 سال پیش نیست...صحبت از 8000 سال قبله....فکر کن اون موقع هم زنها انقدر با سلیقه بودن که به فکر آراستن خودشون بودن
)...اونوقته که از ایرانی بودن خودت به خودت می بالی و از اینکه مثل بقیه مردم فکر نکردی خوشحال میشی...
این تپه شاید در نظر اول یه مشت خاک به نظر بیاد و تنها موارد قابل مشاهدش یک اسکلت مرد بزرگسال و یک اسکلت دختر بچه ده ساله باشه که زیر آوار جان سپردن ولی در واقع در وجود خودش یک تمدن 8000 ساله رو داره که اساس تشکیل زندگی متمدن بشر امروزیه...
بعد از دیدن تپه ها به سمت باغ فین حرکت کردیم...
ناهار رو اونجا خوردیم و بعد وارد باغ شدیم...
بنا به تحقیقی که انجام شده بنای اصلی این باغ به قبل از اسلام بر می گرده و با تمدن 8000 ساله سیلک(sialk) ارتباطی دیرینه داره...
باغ فین از آب چشمه سلیمانیه مشروب میشه که اون رو منتسب به حضرت سلیمان نبی می دونن.
کاخهای اصلی مربوط به دوه صفویه هستش و در دوره زندیه و قاجاریه بناهایی بهش افزوده شده..
طراحی نهرها و نحوه گردش آب در خیابانهای باغ و فواره ها رو منسوب به غیاث الدین جمشید کاشانی _ریاضی دان قرن 9 هجری) دونستن...
(عکسهای تکمیلی در بخش ادامه مطلب)
بعد از دیدن باغ فین و حمام فین به سمت نیاسر حرکت کردیم...
نیاسر شهر قدیمیه که حدود 24 کیلومتری کاشان قرار گرفته...
قشنگترین زمان برای دیدن نیاسر می گفتن اردیبهشت ماه هستش که زمان گلابگیریه ولی چون ما عید بود که رفتیم فقط تونستیم از وسایل گلابگیری دیدن کنیم...
البته سیستم راهنمای گردشگری در این شهر مثل خود کاشان نبود .مثلا در مورد چهار طاقی(آتشکده ساسانی) اطلاعات زیادی رو نتونستیم کسب کنیم و هیچ تابلوی اطلاع رسانی هم ندیدیم...
رصد خونه هم ظاهراً تعطیل بود.
از اماکن دیگه دیدنی نیاسر غار تاریخی رییس هستش (که چون صفش وحشتناک شلوغ بود صرفنظر کردیم و گذاشتیم انشالله برای بار دیگه) ...
آبشار نیاسر هم فوق العاده زیبا بود و البته می گفتن در فصلهای پر باران میزان آب و آبشارها بیشتر از مقداری میشه که ما دیدیم....
ولی همون قدر هم که ما دیدیم زیبا بود...
در اونجا هم متاسفانه راهنمای گردشگری جالب نبود...
مثلا خیلی دلم می خواست بدونم این دخمه های زندان مانند که توی کوه حفر شده کاربردشون چیه؟اصلا نمی دونم این دخمه ها هم باستانی بودن یا نه...کسی هم نبود که ازش سوال کنیم...
بعد از اونجا حرکت کردیم و کنار جاده نیاسر به کاشان که جای با صفایی بود بساط کردیم و چای و بیسکوییت خوردیم و به مامان و بابام هم زنگ زدیم (که البته چون دایی هم برای عید دیدنی رفته بود اونجا با دایی هم تونستیم صحبت کنیم)
بعد به سمت کاشان برگشتیم و شام خوردیم و کمی استراحت کردیم و کارامون رو انجام دادیم و بعد هم لالا ....
ادامه دارد...
****************************************************
پ.ن.١: چون سعی دارم سفرنامه ام در عین حال که ثبت خاطراتم محسوب میشه ،بار اطلاعاتی و علمی هم برای دوستانم داشته باشه و در ضمن چون سرعت پایینه و تعداد عکسها کمی زیادن اینه که شاید فاصله بین آپهام یه کم طولانی تر از قبل باشه...پس من رو ببخشین و رو حساب کم کاری و تنبلیم نزارین...
پ.ن ٢:بچه ها کسی از ریحانه جون خبری داره؟!
پ.ن.٣: میلاد مبارک حضرت علی اکبر (ع ) و روز جوان رو بهتون تبریک می گم .امیدوارم دلتون همیشه جوان باقی بمونه.
مگه بدون مناجات نامه میشه؟!
پ.ن.۴:
الهی،هر که را می بینم با خود است ، مرا با خودت دار!
الهی ، وقتی بیدار شدم که هنگام خوابیدن است!
الهی، در راهم و همراه درد و آهم ، آهم ده و راهم ده!
الهی ، اگر من بنده نیستم ، تو که مولای من هستی!
ادامه مطلب ...